خرید بازی Crash Bandicoot N Sane Trilogy Nintendo Switch نینتندو سوییچ

بازی Crash Bandicoot N. Sane Trilogy یک مجموعه بازی پلتفرم در سال 2017 است که توسط Vicarious Visions توسعه یافته و توسط Activision منتشر شده است. این شامل ریمسترهای سه بازی اول سری کرش باندیکوت است: کراش باندیکوت (1996)، کورتکس ضربه برگشت (1997)، و وارپد (1998). که در ابتدا توسط Naughty Dog برای پلی استیشن توسعه داده شد. در ابتدا برای پلی استیشن 4 منتشر شد، اما بعداً در سال 2018 به نینتندو سوییچ، ویندوز و ایکس باکس وان منتقل شد.از بازی های جذاب پلتفرمینگ میتوان به Crash Bandicoot 4 Switch و بازی Spyro Reignited Trilogy Switch اشاره کرد.

دوران کودکی من باید با بازی های پلتفرمی زیادی که در دسترس ما بود، تکامل می یافت. از آنجایی که ماریو و سونیک این دنیا از رقابت متمایز بودند، این کراش وجود داشت. او یک سگ پشمالو و کارتونی به نظر می رسید، او از بازیکنان بسیار خواستار بود.

در واقع، ما را در سطوح دشوارتر از یکدیگر فرو برد. خوشبختانه، بازده آن احساس موفقیت در هنگام تکمیل آن بود. یک پورت موفق در سال 2017 در پلی استیشن 4، Crash Bandicoot N. Sane Trilogy سرانجام در نسخه ای همه جانبه روی ایکس باکس وان و نینتندو سوییچ عرضه شد. آیا با چالش 3 در 1 موفقیت را تضمین می کنیم؟

در تابستان 2017، Activision و Vicarious Visions ایده بسیار خوبی داشتند که Crash Bandicoot N. Sane Trilogy را به ما پیشنهاد دهند، مجموعه‌ای از سه بازی اول bandicoot. امسال این سه گانه به Xbox One، PC و Nintendo Switch بازمی گردد. اگر دو نسخه اول نسبتاً مشابه نسخه ای هستند که قبلاً می شناسیم، درگاه کنسول کوچک نینتندو به وضوح کمتر آسان بود.

برای کسانی که در آن زمان فرصت بازی آن را داشتند، همه ما لحظات خشم خود را به یاد می آوریم. کراش از ما خواست که در پرش‌هایمان دقیق باشیم و با دشمنان سخت روبه‌رو شویم و چالش‌های زیادی به ما ارائه کرد. همیشه مهم بود که تمام جعبه ها را از بین ببرید و مراحل را در یک زمان مشخص رد کنید تا همه چیز به طور عالی تکمیل شود.

تریلر بازی Crash Bandicoot N Sane Trilogy

 در Crash Bandicoot N. Sane Trilogy دقیقاً همان حسی است که با کمی نوستالژی پیدا می کنیم. این احساس طاقت فرسا نیز در چند جا به مهارت زیادی نیاز دارد. این عنوان ما را وارد یک تکرار لحظاتی می کند که می داند چگونه طرفداران این ژانر را خوشحال کند. با این حال، این بار، با فشار دادن کلید طولانی تر، یک پرش بیشتر اضافه می شود. در حالی که کمکی به کاهش سطح ناامیدی ما نمی کند، بعد کاملاً جدیدی برای عبور از دنیای کراش به ارمغان می آورد. البته، سپس سطح دشواری برجسته می شود.

این نوستالژی به طور کلی در سایر کنسول ها به خوبی پیر می شود، اما در Nintendo Switch دشوارتر است. با مناظری که ما را گرسنه می کند (مخصوصاً با توجه به زیبایی یک Donkey Kong) و کاهش سرعت، مثبت ماندن سخت است. بین فشار دادن یک کلید و هنگام پرش کراش، همیشه خطر تاخیر در زمان نامناسب وجود دارد. ما به خود می گوییم که باید واقعاً از طرفداران این سبک باشید تا بازی را 100% کامل کنید. ما همچنین همان نوع گرما را در پس‌زمینه سطوح می‌یابیم که نشان می‌دهد هنوز در همان محیط هستیم.

جنبه جالب و جذاب عنوان این است که سه در یک را به شما ارائه می دهد. سه گانه Crash را می توان به طور کامل در آنجا پیدا کرد و هر یک از لحظات و باس های بازی را دوباره زنده کرد. با انجام طولانی تر آن و با تنوع و کیفیت بازی هایی که امروزه پیدا می کنیم، سعی کردم ذهنم را از این احساس دور کنم که خوشحال بودم که بازی را پیدا کردم که در گذشته خیلی دوست داشتم.

چت با همکاران و دوستانی که آن را بازی نکرده بودند، با وجود مجموعه فریبنده، هیجان در پایان آنها بسیار کمتر بود. باید اعتراف کرد، صرف زمان برای 3 بازی که در گیم پلی بسیار شبیه به هم هستند، کشیدن موهای خود در حالی که مراحل را دوباره شروع می کنید، نیاز به اشتیاق خاصی برای سبک دارد. مطمئناً با انجام تمام اهداف طول عمر شما افزایش می یابد، اما صبر شما ضربه خواهد خورد.

  Crash Bandicoot N. Sane Trilogy در سال 2017 بسیار خوب به نظر می رسید، البته به لطف کارگردانی هنری شناخته شده نمایش، اما همچنین مدیریت رنگ و نور خوب. ما فکر کردیم هیچ چیز غیرقابل حلی برای کنسول کوچک نینتندو نیست. شاید کمی از خودمان دور شدیم. اگر تمام محتوای بازی اولیه را پیدا کنیم، سه گانه N. Sane در سوییچ کمی ناامید کننده است.

 در حالت قابل حمل، بازی به وضوح به P 720 می رود، اما پس از اتصال به داک آن، تغییر محسوسی مشاهده نمی شود، احتمالاً وضوح کم ، در حدود 900P در هر صورت، بازی همچنان روی نرخ 30 فریم در ثانیه باقی می‌ماند، همانطور که در PS4 Pro و Xbox One X.

نتیجه این است که در صفحه نمایش، روی صفحه نمایش کنسول یا تلویزیون، بازی به طور قابل توجهی فاقد وضوح است. پس‌زمینه‌ها و حتی مسیری که Crash باید طی کند، دقت ندارند. برخی از افکت‌ها در بازی حذف شده‌اند، از جمله آن‌هایی که به Bandicoot اجازه می‌دهند خز زیبایی داشته باشد. فقط روی کمی نقشه برداری معمولی تکیه کنید تا احساس ناهمواری را در اینجا و آنجا ایجاد کنید. کارآمد، اما کمی خام در سال 2018.

آزاردهنده ترین چیز ناپدید شدن برخی از چراغ ها و به خصوص رندر زرد رنگ بیشتر مراحل بازی است که این تصور را ایجاد می کند که این اکشن دائماً در پایان یک بعد از ظهر گرم تابستانی در حال انجام است. . این طرح رنگ برخی از جهان ها را کمی تغییر می دهد، به خصوص در Crash Bandicoot 3: Warped.

این شکست کوچک در مرحله جت اسکی نباید شما را نگران کند: بقیه سه گانه بسیار خوب انجام شده است. اگر به طور کلی، مراحل در وسایل نقلیه هیجان انگیزترین نیستند، مراحل پلت فرم های خالص و سخت کمی کهنه نشده اند. چیدمان تله ها، زمان بندی، استفاده از فضا در طراحی مرحله، همه چیز مسلط شده است تا یک بازی پلتفرم در دسترس به وجود بیاید.

 این موضوع بیشتر صادق است زیرا پرش ها کمی متفاوت هستند و لازم است با نگه داشتن دکمه اختصاصی آنها را طولانی تر از قبل همراهی کنید. هنگامی که این تازگی کوچک یکپارچه شد، به سرعت در لولها پیشرفت می کنید، و با مرگی که در هر پرش، در هر شکاف، در هر دشمن در انتظار است، بازی می کنید.

کراش باندیکوت از این نظر موفق بود که مرگ را سرگرم کننده کند. همانطور که در بازی اصلی، هر یک از شکست های شما با یک انیمیشن خنده دار کوچک که همه از بازی های اصلی گرفته شده است، نقطه گذاری می شود. ما از دیدن Crash بریده، سوخته، له شده لذت می بریم... همیشه با این روح بسیار مشخص Tex Avery. Crash Bandicoot همیشه یک کارتون بوده است و این تغییری نکرده است!

بازی چیزهای زیادی از بازیکن می‌خواست، اما با چک پونت های مناسب و دشمنان با رفتارهای بسیار متفاوت از یک مرحله به دیگری، پیشرفت چالش و لذت کشف را در هم می‌آمیزد و یک کوکتل انفجاری را تشکیل می‌دهد که به سرعت به آن معتاد می‌شود. در نهایت، تنها یک چیز آزار دهنده است: پرش هایی که گاهی اوقات دقت ندارند، گویی که کنترلر به خوبی پاسخ نمی دهد. تأخیر کوچکی که در برخی موارد می تواند برای شما کشنده باشد. و به ناچار کمی آزار دهنده است.

به تنهایی، مطمئناً به دنبال پیشروی تا جایی که ممکن است و بازی را به پایان خواهیم رساند، هاردکورترین بازیکنان به دنبال تعیین بهترین زمان ها، شکستن تمام جعبه ها، یافتن همه اسرار هستند: آنها فراموش نشده اند. با دوستان، از کنترلر عبور می کنیم و سعی می کنیم تا آنجا که ممکن است پیش برویم. Crash Bandicoot پیر نشده است: این مفهوم بیش از حد مؤثر است و برای آن مسلط است.

البته، Crash Bandicoot N Sane Trilogy یک مزیت مشخص دارد که می داند چگونه از آن بهره ببرد: این عامل نوستالژی است. به وضوح، این بازی باید برای هر کسی که آن را در زمان انتشار یا مدت کوتاهی پس از آن کشف کرد، مناسب باشد. ما در مورد گرافیک صحبت کردیم، اما همچنین می‌توانیم در مورد ساعت‌ها موسیقی صحبت کنیم که کاملاً برای این مناسبت دوباره تنظیم شده است.

چه موضوع اصلی مجموعه باشد و چه موسیقی متن بازی، با صداهای کوبه ای یا قبیله ای، این بازی به سرعت جذابیت جادویی را برای هرکسی که 20 سال پیش این بازی ها را می شناخت، اعمال می کند.

جواهرات، سیب، جعبه های TNT یا نیترو برای اجتناب از آنها، همه این عناصر را با لذت واقعی می یابیم، لذتی که بدون شک از کسانی که در آن زمان برای والدین خود بسیار جوان بودند یا پروژه های مبهم بودند فرار می کنند.

در مورد آدم‌های بد بازی هم همین‌طور است: آن‌هایی که عاشق Crash Team Racing Nitro Fueled Switch بودند، وقتی با Tiny، Pinstripe، Papu Papu، Dingodile و دیگر دکتر N.Gine و Ripper Ro روبه‌رو می‌شوند، ناگزیر غرق نوستالژی می‌شوند. شخصیت هایی که برای بعضی ها کمی فراموش کرده بودیم و با لذت دوباره آنها را کشف می کنیم.

این عامل نوستالژی را نباید دست کم گرفت زیرا اگر Crash Bandicoot N.Sane Trilogy در درون خود سه بازی پلتفرم عالی را به همراه داشته باشد، این ژانر از آن زمان تا کنون پیشرفت زیادی کرده است و ممکن است برخی از بازیکنان به این فرمول حساس نباشند.

Vicarious Visions تصمیم گرفت چیزی را لمس نکند و به عنوان یک تازگی فقط امکان بازی با کوکو را در دو قسمت اول اضافه کرد. تعصبی که برای برخی جذاب خواهد بود، جایی که دیگران ممکن است کمی تازگی بیشتر را ترجیح دهند. به نوبه خود، در نهایت فقط یک چیز وجود دارد که ما به مجموعه انتقاد می کنیم: عبور از یک قسمت به قسمت دیگر آسان نیست.

همانطور که پیش می‌رود، بازیکن مجبور می‌شود از لول خود خارج شود، به مرکز بازی مربوطه بازگردد و سپس به منوی اصلی بازگردد. و بنابراین هر بار چندین بار بارگذاری را تحمل کنید. از نظر ارگونومی باز خواهیم گشت. البته هیچ چیز دراماتیکی وجود ندارد، اما کل ماجرا سزاوار انعطاف پذیری بیشتری بود...

نقاط قوت

     حس قدیمی مدرسه
     هنوز هم به عنوان خواستار
     سه بازی در یک
     مادلین مقدس پروست

نقاط ضعف

     رندر مایل به زرد در اکثر مراحل بازی که در سایر نسخه ها وجود ندارد
     تأخیر جزئی در برخی پرش ها
     جابجایی بین بازی ها باید راحت تر باشد
     اندازه برخی از متون با صفحه نمایش سوئیچ تطبیق داده نشده است.

جمع بندی

چاره ای ندارم، باید برای آزمون از فضای نوستالژیک خود خارج شوم. اگرچه این بازی با ارائه یک بازی دشوار و بسیار پرمشقت، ماهیت کرش را به خوبی نشان می‌دهد، اما با کاهش سرعت و گرافیک معمولی همچنان روی اشتهای خود باقی می‌مانیم. این بازی برای علاقه مندانی که برای اولین بار می خواهند عناوین را دوباره کشف کنند جالب است، اما متقاعد کردن بازیکنان جدیدی که هرگز مناطق سقوط را تجربه نکرده اند برایشان مشکل است. بنابراین، Crash Bandicoot N. Sane Trilogy را فقط به طرفداران بزرگ این ژانر و مجموعه توصیه می کنیم.

نوستالژی احتمالاً برای چیزی وجود دارد، اما بسیار عینی دشوار است که تشخیص دهید این سه بازی Crash Bandicoot بازی‌های پلتفرمی عالی هستند. مطمئناً، 20 سال بعد، آنها کمتر تخیلی هستند، کمتر غافلگیرکننده هستند و حتی ممکن است گاهی اوقات این فرمول قدیمی به نظر برسد. اما این علم زمان‌بندی و طراحی مراحل، و سرعتی که به بازیکن تحمیل می‌کنند، از بین نرفته است. Crash Bandicoot N.Sane Trilogy با گرافیک، موسیقی و طنز به روز شده خود بوی تعطیلات می دهد.

ممکن است بازیکنان جدید ناامید شوند، اما طرفداران این سری از کشف مجدد سه بازی که به دلایل خوبی دوست داشتند لذت خواهند برد. این نوع سرگرمی های بی انتها ویژگی بارز بازی های عالی است و تعداد کمی از آنها می توانند به چنین کیفیتی ببالند. با این حال، حیف که این نسخه سوییچ به خوبی بقیه نبود.